Afscheid in kleine kring kan ook heel bijzonder zijn

We weten allemaal dat we momenteel beperkt zijn in het uitnodigen van mensen bij afscheidsbijeenkomsten. Dat dit niet altijd als beperking wordt gezien, doet mij denken aan een uitvaart van een jaar of wat geleden.

Ons moedertje is van ons heengegaan

Het was op een koude winternacht toen ik werd gebeld door Jos. Jos zijn eerste woorden aan de telefoon waren: ‘Leo, ons moedertje ie heengegaan’. Ik stapte uit bed, deed mijn kleding aan en vertrok naar het opgegeven adres. Aangekomen bij het knusse huisje ergens in een klein dorpje, deed deze Jos de deur open en we raakten met elkaar in gesprek.

Ons afscheid

Ik verzorgde samen met de zus van Jos hun ‘moedertje’, en het viel me op hoe liefdevol en vol aandacht zij haar moeder waste. Ze sprak vol liefde over haar ‘moedertje’ en hoe geliefd zij was binnen de dorpsgemeenschap. Elke krantenbezorger kreeg een dropje, iedere collectant kon rekenen op haar bijdrage en als er een dorpsfeest was, stond zij voor iedereen cake te bakken. Ze was een liefdevol mens en na een kort ziekbed toch nog snel overleden. We raakten in gesprek over het afscheid en Jos gaf aan dat we een grote ruimte moesten zoeken, want er konden wel 400 mensen komen. Terwijl Jos deze woorden uitsprak, keek zijn zus hem aan en zei: ‘Jos, dit wordt toch ons afscheid?’

Een erehaag

Jos moest wennen aan het idee, omdat hij zich had voorbereidt op een groots afscheid van zijn ‘moedertje’. Toch was hij het snel eens met zijn zus, en werd het een afscheid, heel intiem, waarbij alleen Jos en zijn zus met hun gezinnen aanwezig waren. Echter het moment, waarbij wij hun ‘moedertje’ het huis uitdroegen en er vele dorpsgenoten in de straat stonden om in een erehaag hun medeleven te tonen….dat vergeet ik niet snel weer. Jos en zijn zus, begeleiden hun ‘moedertje’ lopende door deze erehaag naar het einde van de straat, waar de rouwauto klaarstond om haar verder te begeleiden naar het crematorium.

“Het moment, waarbij wij hun ‘moedertje’ het huis uitdroegen en er vele dorpsgenoten in de straat stonden om in een erehaag hun medeleven te tonen….dat vergeet ik niet snel weer.”

Afscheid in kleine kring

Zo had ik laatst ook een uitvaart, waarbij we een erehaag hebben gevormd om de familie een hart onder de riem te steken. Dit was noodgedwongen door de Coronamaatregelen. Door deze maatregelen wordt je gedwongen creatief na te denken om het afscheid voor iedereen passend te maken. Ik weet inmiddels dat we op deze manier iedere familie toch het warme gevoel van medeleven en betrokkenheid kunnen geven.

Vanzelfsprekend is de naam Jos niet de echte naam waarover deze column is geschreven. Wel heb ik toestemming van de familie om hun verhaal openbaar te maken. Iedereen verdient een afscheid met een goed gevoel. Ik help u graag om dit mogelijk te maken. Wilt u meer weten? Neem dan gerust contact met mij op, warme groet Leo Boermans (06-22838213)