Acquisitie? Niet in mijn woordenboek.

Er zijn van die woorden die wringen. Toen ik werkte voor een grote maatschappij – Monuta – hoorde ik er één opvallend vaak: acquisitie. Juist dat woord binnen de uitvaartzorg, een vak waarin je werkt met mensen die net iemand verloren zijn, waarin je zorgvuldig en stil aanwezig bent. En toch ging het over “marktpositie”, “kansen” en “binnenhalen”.

Ik heb dat altijd een naar woord gevonden.

Uitvaartzorg gaat niet over werven. Niet over strategie. Niet over targets.

Uitvaartzorg gaat over vertrouwen.

Daarom valt het me zo op hoe sommige grote spelers zich steeds nadrukkelijker willen tonen. DELA bijvoorbeeld verwerkt tegenwoordig hun logo in het kader van rouwadvertenties in de krant. Let er maar eens op, zo rechts onder in het kader, dat kleine driehoekje. In een bericht dat bedoeld is voor familie, vrienden en kennissen – niet voor commerciële zichtbaarheid. Telkens wanneer ik zo’n advertentie zie, vraag ik me af: waarom moet dat logo daar staan?

Is dit echt de plek om te laten zien dat jij gebeld bent?

En nog iets: krijgt de familie dan korting voor die zichtbare reclame? Of wordt er gebruikgemaakt van een moment waarop families helemaal niet bezig zijn met dit soort keuzes?

Ik geloof in een andere benadering.

Namelijk dat je geen families hoeft te “acquireren” als je gewoon goed werk levert. Als je met oprechte aandacht begeleidt, als je rust brengt, als je luistert. Dán komen families vanzelf opnieuw bij je terug. Niet omdat je zichtbaar bent in de krant, maar omdat je zichtbaar was voor hén — op het moment dat het ertoe deed.

Het mooiste compliment in dit vak is niet een advertentie met een logo.

Het mooiste compliment is wanneer een familie je jaren later weer belt en zegt:

“We willen graag dat jij ons opnieuw begeleidt.”

Dát is echte waardering.

Dát is vertrouwen.

In de uitvaartzorg bouw je geen klantenbestand op, geen marktaandeel, geen zichtbaarheidscampagne.

Je bouwt relaties. Rustige, integere, menselijke relaties.

En dat doe je niet door te werven, maar door er te zijn — precies wanneer mensen je het meest nodig hebben.