De laatste vaartocht
Dat een uitvaart persoonlijk is, maakte ik de afgelopen week mee in Woudsend. Ik werd gebeld door een mevrouw wiens man inmiddels was gestorven. De mevrouw die mij belde, was mij niet onbekend, want we hadden meerdere gesprekken gehad over de uitvaart van haar man die aanstaande was.
“Wij zaten al in quarantaine voordat het hip werd”
De meneer die overleden was, geboren in Den Haag, studeerde in Amsterdam en zag jaren later een echte ONJ werkboot varen. Hij kwam erachter dat deze gebouwd werd in Woudsend en zodoende een dag later de boot besteld en uiteindelijk ook een woning in deze mooie plaats. Ze woonden schitterend aan het water en de mevrouw sprak erg liefdevol over haar man. Ik moest lachen bij de opmerking die ze maakte: “Leo, wij waren al jaren in quarantaine voordat het hip werd”.
Klein gezelschap
Het was duidelijk dat de uitvaart niet groots werd gehouden. Het zou intiem zijn met een paar mensen erbij en vanaf het huisadres per boot, zijn eigen wel te verstaan, naar de begraafplaats in IJlst. Het beloofde een schitterende dag te worden, dus werd er uitgekeken naar de bewuste uitvaartdag.
Een echte uitvaart
Het werd vrijdag, de dag van de uitvaart. De zon brak door, de motor van de boot werd gestart, de drone ging de lucht in voor opnames en de kist werd liefdevol aan boord getild. Bij het verlaten van de woning, stonden de buren op de kade en ontpopten een fles champagne om het leven te vieren.
Dat mocht, het paste bij deze overledene, iemand die dankbaar mocht zijn voor alles wat hij heeft mogen meemaken in het leven. Dankbaar voor de liefde die hij heeft mogen delen met zijn vrouw. Liefde, het woord dat centraal stond op deze dag en in liefde werd hij nu losgelaten….
Foto is geplaatst met goedkeuring van de familie
