Archief voor categorie: Leo Boermans blog

Binnen mijn vak als uitvaartondernemer, krijg ik helaas ook te maken met kinderuitvaarten. Zo werd ik begin dit jaar gebeld door een familie wiens kindje levenloos ter wereld kwam na een voldragen zwangerschap.

Ziekenhuisbezoek

Ik ga naar de kinderafdeling in de Tjongerschans en ga de kamer binnen waar de vader en moeder van het kindje verblijven. Ik kom binnen, stel me voor, en krijg hun prachtige mannetje te zien. Joey is zijn naam. Een prachtige jongen, zo tussen al zijn 3 grote zussen. We raken in gesprek over de komende uitvaart en de ouders geven aan dat het een bescheiden afscheid moet worden met de naaste familie. Ik regel dat de kerk beschikbaar is, de predikant wordt ingeschakeld en ook de begraafplaatsbeheerder weet wat hem te doen staat. Hoe gaan we dit met onze meiden beleven, vragen de ouders mij…..

Quote: “Kinderen beleven hun eigen momenten in de rouw, en wij moeten ze daarin de ruimte geven”

Kaarsen voor de kinderen

De dag van de uitvaart breekt aan en de kerk vult zich geleidelijk met familieleden. Voordat de dienst begint loop ik naar voren en vraag de kinderen bij mij te komen om kaarsjes aan te steken. De kinderen vinden het fijn een kaars te hebben met een mooie foto van Joey en hun eigen naam. Het verbindt de familie met elkaar.

Beschuit met muisjes

Na de begrafenis komt de familie samen in de ontmoetingsruimte van de kerk en nuttigen een kopje koffie of thee. En ja, ook beschuit met blauwe muisjes, want hier hadden de kinderen zich op verheugd en ondanks dat Joey niet lang heeft mogen leven, hij zal altijd onderdeel uitmaken van dit gezin.

‘Door de Coronamaatregelen zijn wij beperkt…’ Een tekst uit een advertentie die we geregeld in de kranten voorbij zien komen. Een tekst die eigenlijk aangeeft dat er een afscheid plaats gaat vinden, die men anders had willen organiseren. Voor mijn gevoel begin je dan al met een 1-0 achterstand….

Kijk naar wat wel mogelijk is

We weten allemaal dat we momenteel worden beperkt in onze vrijheden. Ook in de uitvaartbranche merken we moeten roeien met de riemen die we krijgen aangereikt. Dat wil niet altijd zeggen dat het jammer is dat er een beperking is. Nee, zelfs met deze beperkingen organiseer ik uitvaarten die we misschien anders nooit hadden gehad. We moeten blijven kijken naar wat wel mogelijk is.

Condoleance

Ook in de Coronatijd hebben we condoleance avonden weten te organiseren. Iedereen die een overledene liefhad, kreeg de mogelijkheid om afscheid te nemen en de familie te condoleren met een liefdevol gebaar (in plaats van handen schudden). Als je de juiste werkwijze hanteert, dan was het hier ook mogelijk om grote groepen door een gebouw of tuin te laten lopen, zodat ook echt iedereen hierbij aanwezig kon zijn. Het heeft emotionele en liefdevolle momenten voor de betrokken families opgeleverd.

“Juist door geen handen te schudden is er intensief oogcontact met degene die condoleert en de familie dit deze mag ontvangen. Dit levert emotionele en mooie momenten op”

Afscheidsdienst

Ook tijdens een afscheidsdienst zijn er vele mogelijkheden om toch alle familie en vrienden te betrekken bij het afscheid. Ook hier hebben we momenten gekend dat vele mensen door de aula liepen om afscheid te nemen van de overledene. De dienst kan worden gestreamd, zodat mensen thuis live aanwezig zijn. Of juist door het inspreken van een (video)boodschap en deze op de afscheidsplechtigheid laten zien of horen behoort tot de mogelijkheden. Kortom: het is juist de taak van de uitvaartverzorger om creatief om te gaan met de beperkingen die we momenteel hebben. Vaak hoor ik na een afscheidsdienst dat de familie dit juist veel intenser hebben beleeft, en dat ze dankbaar zijn op welke manier iedereen afscheid heeft kunnen nemen van hun dierbare. Laten we daarom met elkaar kijken naar de mogelijkheden, en ik draag daarin graag mijn (creatieve) steentje bij!

Heeft u naar aanleiding van deze column vragen, of wilt u weten welke mogelijkheden voor u toepasbaar zijn? Ik ben er graag voor u! Warme groet Leo Boermans

(06 – 228 38 213 of info@bvuitvaartzorg.nl)

We weten allemaal dat we momenteel beperkt zijn in het uitnodigen van mensen bij afscheidsbijeenkomsten. Dat dit niet altijd als beperking wordt gezien, doet mij denken aan een uitvaart van een jaar of wat geleden.

Ons moedertje is van ons heengegaan

Het was op een koude winternacht toen ik werd gebeld door Jos. Jos zijn eerste woorden aan de telefoon waren: ‘Leo, ons moedertje ie heengegaan’. Ik stapte uit bed, deed mijn kleding aan en vertrok naar het opgegeven adres. Aangekomen bij het knusse huisje ergens in een klein dorpje, deed deze Jos de deur open en we raakten met elkaar in gesprek.

Ons afscheid

Ik verzorgde samen met de zus van Jos hun ‘moedertje’, en het viel me op hoe liefdevol en vol aandacht zij haar moeder waste. Ze sprak vol liefde over haar ‘moedertje’ en hoe geliefd zij was binnen de dorpsgemeenschap. Elke krantenbezorger kreeg een dropje, iedere collectant kon rekenen op haar bijdrage en als er een dorpsfeest was, stond zij voor iedereen cake te bakken. Ze was een liefdevol mens en na een kort ziekbed toch nog snel overleden. We raakten in gesprek over het afscheid en Jos gaf aan dat we een grote ruimte moesten zoeken, want er konden wel 400 mensen komen. Terwijl Jos deze woorden uitsprak, keek zijn zus hem aan en zei: ‘Jos, dit wordt toch ons afscheid?’

Een erehaag

Jos moest wennen aan het idee, omdat hij zich had voorbereidt op een groots afscheid van zijn ‘moedertje’. Toch was hij het snel eens met zijn zus, en werd het een afscheid, heel intiem, waarbij alleen Jos en zijn zus met hun gezinnen aanwezig waren. Echter het moment, waarbij wij hun ‘moedertje’ het huis uitdroegen en er vele dorpsgenoten in de straat stonden om in een erehaag hun medeleven te tonen….dat vergeet ik niet snel weer. Jos en zijn zus, begeleiden hun ‘moedertje’ lopende door deze erehaag naar het einde van de straat, waar de rouwauto klaarstond om haar verder te begeleiden naar het crematorium.

“Het moment, waarbij wij hun ‘moedertje’ het huis uitdroegen en er vele dorpsgenoten in de straat stonden om in een erehaag hun medeleven te tonen….dat vergeet ik niet snel weer.”

Afscheid in kleine kring

Zo had ik laatst ook een uitvaart, waarbij we een erehaag hebben gevormd om de familie een hart onder de riem te steken. Dit was noodgedwongen door de Coronamaatregelen. Door deze maatregelen wordt je gedwongen creatief na te denken om het afscheid voor iedereen passend te maken. Ik weet inmiddels dat we op deze manier iedere familie toch het warme gevoel van medeleven en betrokkenheid kunnen geven.

Vanzelfsprekend is de naam Jos niet de echte naam waarover deze column is geschreven. Wel heb ik toestemming van de familie om hun verhaal openbaar te maken. Iedereen verdient een afscheid met een goed gevoel. Ik help u graag om dit mogelijk te maken. Wilt u meer weten? Neem dan gerust contact met mij op, warme groet Leo Boermans (06-22838213)